Wraz z nabywaniem biegłości w korzystaniu z programu SketchUp użytkownik może stopniowo przechodzić do tworzenia bardziej szczegółowych modeli. Program SketchUp zawiera liczne funkcje, które umożliwiają szybkie tworzenie szczegółowych lub realistycznych modeli. Te funkcje to m. in. komponenty, materiały, cienie i style.

Materiały

Program SketchUp umożliwia malowanie materiałów na płaszczyznach modelu w celu uzyskania wrażenia szczegółowości i realizmu. Materiały to zwykle farby o określonym kolorze i opcjonalnie teksturze (zdefiniowanej w pliku obrazu). Na przykład materiał deskowania, o szarym kolorze i wyglądzie lub teksturze przypominających prawdziwe, zachodzące na siebie deski. Poniżej pokazano budynek pomalowany materiałami szarego deskowania i szarego gontu. Na podłożu został użyty materiał trawy.


Podobnie jak w przypadku komponentów program SketchUp wyposażono również w bibliotekę materiałów. Tych materiałów można używać do malowania modeli za pomocą narzędzia Wypełnienie kolorem. Użytkownik może również tworzyć własne materiały w programie SketchUp (korzystając z koła kolorów) lub importując obrazy mające charakter tekstury (np. obraz drewnianej podłogi). Użytkownik może nawet importować cały obraz rzeczywistego obiektu (np. zdjęcie samochodu) i dokonując różnych działań w modelu 3D nadać mu naprawdę realistyczny wygląd.

Domyślny materiał

Geometria w programie SketchUp ma przypisany domyślny materiał podczas jej tworzenia. Domyślny materiał można zmienić przez zamalowanie geometrii innym materiałem.

Przezroczystość materiału

Materiały mają również właściwość nieprzezroczystości (określoną wartościami z zakresu od 0 do 100%), która umożliwia tworzenie materiału zachowującego się podobnie jak szkło. Za pomocą tych materiałów można zamalować płaszczyzny w celu utworzenia okien.


Płaszczyzny mają dwie strony. Materiały w programie SketchUp są zwykle nakładane na pojedynczą stronę płaszczyzny. Zamalowanie strony z kolorem domyślnym przezroczystym materiałem powoduje, że obie strony płaszczyzny traktowane są jako przezroczyste, dzięki temu powierzchnia widoczna jest jako przezroczysta z obu stron. Jeśli tylna strona jest już pomalowana nieprzezroczystym materiałem, nałożenie materiału przezroczystego na przednią stronę nie spowoduje wyświetlania tylnej strony jako przezroczystej. Podobnie jeśli tylna strona powierzchni zostanie zamalowana innym przezroczystym materiałem, nie będzie to miało wpływu na jej przednią stronę. Dzięki temu przez nałożenie określonych materiałów na obu stronach można uzyskać przezroczyste powierzchnie o różnych kolorach i poziomach przezroczystości z każdej strony.

Grupy i komponenty

Grupy i komponenty to elementy, które mogą zawierać inne elementy. Grupy są zwykle używane do łączenia kilku elementów w jeden w celu szybkiego wykonania operacji na grupie (np. kopiowania lub przesunięcia). Na przykład, można narysować model, pogrupować elementy, które się na niego składają i przesunąć cały model. Cechy grupy to:

  • Szybkie wybieranie. W przypadku wybrania grupy wybierane są również wszystkie elementy tej grupy.
  • Izolacja geometrii. Elementy grupy są oddzielone od reszty modelu. Geometria poza grupą nie ma wpływu na tę wewnątrz grupy.
  • Organizacja modelu. Grupy można zagnieżdżać w innych grupach uzyskując zbiór hierarchicznie uporządkowanych podgrup.
  • Materiał grupy. Całej grupie można przypisać własny materiał, różny od materiałów, którymi są pomalowane poszczególne elementy wewnątrz grupy. Aby uzyskać więcej informacji, patrz część Materiały w tym temacie.
  • Osie rysowania. Grupy zachowują własne wewnętrzne osie rysowania.
  • Dopasowanie i wycinanie otworów. Grupy umożliwiające odpowiednie dopasowanie ich elementów i przymocowanie do płaszczyzn, na których zostały umieszczone (oraz wycinanie otworów w tych płaszczyznach).

Komponenty są po prostu specjalnymi grupami, które można wstawić do innych modeli. Na przykład można utworzyć model samochodu, który ma być używany w innych modelach programu SketchUp, np. w modelu domu. Komponentem może być dowolny model utworzony przez użytkownika.


Komponenty, poza cechami charakterystycznymi dla grup, mają jeszcze dodatkowe cechy:

  • Zachowanie związane z wystąpieniami. Każda kopia komponentu wstawiona do modelu uważana jest za wystąpienie definicji komponentu. Definicja komponentu to schemat określający wygląd i zachowanie wszystkich wystąpień komponentu. Edytowanie wystąpienia komponentu powoduje edytowanie definicji i wszystkich wystąpień.
  • Polepszona wydajność. Dzięki komponentom można w programie SketchUp bardziej wydajnie używać zasobów komputera, dlatego że informacje potrzebne do opisania komponentu przechowywane są w jednym miejscu w definicji komponentu, a wszystkie wystąpienia komponentu odwołują się do niej.
  • Osie rysowania. Komponenty mają własne wewnętrzne osie rysowania, używane przy ich edytowaniu.
  • Dopasowanie i wycinanie otworów. Podczas tworzenia komponentów można zdefiniować zachowanie dopasowania i wycinania otworów (w przypadku grup są one zdefiniowane automatycznie).

Uwaga! Podczas tworzenia komponentu można określić jego właściwości.

Kontekst grupy i komponentów

Elementy w grupie lub komponencie istnieją w zakresie lub kontekście grupy bądź komponentu. Użytkownik może modyfikować:
  • grupę lub komponent jako całość (ma to wpływ na wszystkie elementy tej grupy lub komponentu),
  • poszczególne elementy w grupie lub komponencie (w kontekście grupy lub komponentu).
Ponadto można zagnieżdżać komponenty w innych komponentach, grupy w komponentach, komponenty w grupach itd. Na poniższym rysunku pokazano wybrany za pomocą narzędzia Zaznacz komponent półka (na co wskazuje żółty kolor zaznaczenia). Półka składa się z kilkunastu komponentów składowych, np. płytek.


Na poniższym rysunku pokazano edycję komponentu półki. Zwróć uwagę na przerywaną ramkę ograniczającą, wskazującą na pracę w kontekście komponentu. W tym przypadku wybrano komponent składowy, jedną z płytek półki. Płytka znajduje się w kontekście półki. Zwróć również uwagę na osie komponentu wyświetlone w dolnym prawym rogu.


Natomiast na poniższym rysunku pokazano edycję komponentu płytki. Zwróć teraz uwagę, że przerywana ramka ograniczająca otacza komponent oraz edytowaną płytkę. Elementy takie jak linie i płaszczyzny tworzące tę płytkę znajdują się w kontekście tej płytki.


Biblioteka komponentów

Do programu SketchUp dodano biblioteki komponentów utworzonych w tym programie, aby użytkownik mógł łatwo dodawać szczegóły do modeli. W bibliotekach zawarte są komponenty takie jak standardowe komponenty architektoniczne (drzwi, okna, itd), ale również samochody, drzewa i figury geometryczne. Użytkownik może również tworzyć własne biblioteki z istniejących komponentów lub komponentów utworzonych samodzielnie.

Uwaga! Dodatkowe biblioteki związane z poszczególnymi branżami dostępne są w witrynie programu SketchUp w części umożliwiającej pobieranie (www.sketchup.com).

Osie komponentu

Komponenty mają własne osie, które domyślnie dopasowane są do osi głównych w obszarze rysowania. Te osie można przesuwać, co powoduje zmianę położenia komponentu w modelu.

Zachowanie wycinania i klejenia

Komponenty takie jak drzwi i okna można zaprojektować tak, aby były umieszczone na powierzchniach o określonych orientacjach np. na powierzchniach pionowych ścian. To zachowanie nazywane jest zachowaniem klejenia komponentu.
Ponadto komponenty można zaprojektować tak, aby automatycznie w powierzchniach były wycinane otwory, ma to miejsce w przypadku komponentu okno, którego można użyć do wycięcia otworu w ścianie. To zachowanie nazywane jest zachowaniem wycinania komponentu.

Warstwy, grupy i komponenty

Warstwy stanowią mechanizm umożliwiający sterowanie widocznością elementów w modelu. Elementy można przypisać do różnych warstw w modelu, a warstwy oraz ich zawartość mogą być wyświetlane niezależnie. Grupy i komponenty używane są w celu wyodrębnienia geometrii jako modelów składowych w całości modelu np. komponent krzesła w modelu pokoju.

Uwaga! Elementy wewnątrz grupy lub komponentu mogą być umieszczone w różnych warstwach.

Style

Style to uprzednio zdefiniowane zestawy ustawień wyświetlania, które można przypisać do modelu i obszaru rysowania w celu uzyskania określonego wyglądu. Styl może zawierać określone typy krawędzi, typy powierzchni, kolor nieba i tła, znak wodny i inne efekty obszaru rysowania (np. kolor używany do przedstawiania wybranej geometrii). Program SketchUp oferuje wiele stylów, niektóre najlepiej sprawdzają się podczas rysowania modelu (ponieważ nie zawierają intensywnych efektów renderowania), inne nadają się do drukowania lub prezentacji modelu (ponieważ wykorzystują efekty renderowania w celu nadania modelowi wyglądu narysowanego odręcznie). Na przykład uprzednio zdefiniowany styl może zawierać typ krawędzi poprawianej, typ płaszczyzny z ukrytą linią, białe tło i niebieskie niebo, podłoże o kolorze brązowym itd.

Szkicowane krawędzie
Program SketchUp umożliwia stosowanie w modelu różnych typów krawędzi m. in. ręcznie szkicowane krawędzie. Szkicowane krawędzie różnią się od wszystkich pozostałych stylów krawędzi w programie SketchUp, ponieważ w odróżnieniu od innych uprzednio zdefiniowanych krawędzi, użytkownik może utworzyć własną szkicowaną krawędź za pomocą aplikacji graficznej np. PhotoShop. Szkicowane krawędzie to po prostu zbiór różnych odręcznych kresek, które w przypadku użycia w modelu, nadają mu unikalny wygląd odręcznego rysunku.
Znaki wodne
Znaki wodne to obrazy umieszczone w tle lub na pierwszym planie obszaru rysowania rozłożone na całym obszarze, takim jak niebo lub podłoże. Znaki wodne doskonale nadają się do tworzenia tła, np. symulowania tekstur papieru pod modelem. Za pomocą znaków wodnych można również umieszczać bezpośrednio na ekranie loga lub inne elementy graficzne.

Cienie

Program SketchUp umożliwia rzucanie cieni na model, tak jakby był on umieszczony świecie rzeczywistym. Cienie mogą być rzucane w zależności od pory dnia i wirtualnej lokalizacji modelu w świecie rzeczywistym. Na przykład można ustawić cienie tak, aby dokładnie zobaczyć jak model domu wyglądałby 10 grudnia o godzinie 10:20 w Poznaniu. Ponadto cienie w programie SketchUp mają za zadanie zapewnienie dynamicznego sprzężenia zwrotnego, przydatnego przy zmienianiu geometrii i punktu widzenia kamery. Funkcja rzucania cieni w programie SketchUp to bardzo dobry sposób na przedstawienie modeli z większą głębią i realizmem.

Uwaga! Chociaż kąty rzutowanych cieni w programie SketchUp są dokładne, efektu renderowania nie zaprojektowano tak, aby zapewniał fotorealizm. Na szczęście modele programu SketchUp można eksportować do wielu innych aplikacji, które doskonale sobie radzą z renderowaniem fotorealistycznym.

Cienie na podłożu

Cienie na podłożu płaszczyzny modelu używane są do tworzenia zestawu spłaszczonych powierzchni na podłożu. Powierzchnie te są kolorowane i rozmieszczane w zależności od koloru tła i kąta padania promieni słonecznych. Chociaż tworzone są szybciej niż cienie powierzchni, iluzja, którą zapewniają cienie na podłożu osiągana jest tylko na płaszczyźnie podłoża.
Na poniższym rysunku pokazano model, którego cała geometria położona jest na płaszczyźnie podłoża lub ponad nią.

Uwaga! Cienie na podłożu tworzą nieoczekiwane geometrie zwane artefaktami, jeżeli model zawiera geometrię poniżej płaszczyzny podłoża. Funkcja cieni na podłożu sprawdza się najlepiej w przypadku modeli z tłem o jednolitym kolorze i w których cała geometria znajduje się powyżej płaszczyzny podłoża.

Cienie płaszczyzn

Do rzutowania cieni płaszczyzn używany jest kąt padania promieni słonecznych oraz położenie płaszczyzn względem innych płaszczyzn. Na przykład na poniższym rysunku cień rzucany jest na schody w oparciu o płaszczyznę pionowego sześcianu. Obliczenia używane do tworzenia cieni płaszczyzn wymagają intensywnej pracy procesora i powodują zmniejszenie wydajności w przypadku dużych modeli.

Uwaga! Płaszczyzny o wartości nieprzezroczystości mniejszej niż 70 procent, traktowane są jako przezroczyste i nie rzucają cieni. Płaszczyzny o wartości nieprzezroczystości równiej co najmniej 70 procent rzucają cienie. Na płaszczyzny przezroczyste nie można rzucać cieni. Na poniższym rysunku pokazano przezroczysty sześcian (o wartości nieprzezroczystości mniejszej niż 70%), który nie rzuca cienia (po lewej) oraz nieprzezroczysty sześcian (o wartości nieprzezroczystości co najmniej 70%), który rzuca cień (po prawej).

Te dwa systemy rzucania cieni wzajemnie się uzupełniają i można ich używać równocześnie.